Van burn-out naar herstel
Afgelopen week deelde ik bovenstaande foto voor het eerst. Ik deelde hem op Instagram en plaatste hem op mijn Facebook. Dit is de eerste keer dat ik de foto, waarop duidelijk zichtbaar is dat ik anorexia had aan wie dan ook deelde. Ik sprak openbaar over mijn anorexia en overgewicht, maar ik durfde niet eerder deze foto te delen. De foto waarop ik met mijn 175 cm lang, 48 kilo woog. En waarom niet? Omdat ik me schaamde. Ik heb mij heel lang geschaamd. Niet alleen voor anoraxia, ik was altijd al onzeker. Niet als kind, maar wel toen ik in de pubertijd kwam. En nu, nu deel ik mijn verhaal met foto openbaar, omdat ik wil laten zien dat iedereen vanuit een heel diep dal naar boven kan klimmen. Tot walging van mij zelf en onzekerheid naar een zelfverzekerde vrouw die blij is met haar zelf en haar leven.
EEN JAAR GELEDEN
Ik volgde 10 weken lang, vanaf 11 april, elke dag het Food Mindset Programma van Healthy for Me. Waarom? Omdat ik onzeker was over mijn eigen lichaam, ik niet lekker in mijn vel zat en al een hele hoop dingen had geprobeerd qua afvallen/diëten, maar zonder het gewenste resultaat.
Door het VIP 1-1 programma voel ik mij letterlijk én figuurlijk een stuk lichter!
Ik ga jullie in dit artikel bijpraten over de 10 weken van het Foodmindset programma. Want jammer genoeg, het zit erop. En ik wil jullie heel graag laten weten hoe ik de 10 weken beleefd heb, en wat ik ervan heb geleerd. Lezen jullie mee.
TWIJFELS
Positieve omslag in relatie tot eten.
Hoi, mijn naam is Nienke en ik verloor afgelopen jaar 28,5 KG door het foodmindsetprogramma van Do. Do vroeg mij om een blog te schrijven en dit wilde ik zeker doen.
"Jeetje ben ik weer aangekomen, ik moet nu echt eens wat er aan gaan doen. Ja, je ziet het aan mijn buik en aan mn billen."
Ik volgde in januari het foodmindsetprogramma van Do. Ik heb zoveel geleerd!
SCEPTISCH
Onlangs deed ik boodschappen en ik schrok enorm van de prijs. Ik doe altijd twee keer in de week boodschappen, op vrijdag voor 4 dagen en op maandag voor 3 dagen. Ik stond bij de kassa en had voor 3 dagen avondeten en nog wat vleeswaren. Ik was bijna € 70,- kwijt. Ik schrok me rot. Ik vroeg de bon mee om na te kijken of het wel klopte. Helaas, de bon klopte en ik dacht wat heb ik nu eigenlijk gehaald?
Jij kan het niet bij één chocolaatje houden want de reep gaat op, één koekje wordt een half pak en een handje chips wordt een hele zak. Je voelt je daarna schuldig, je schaamt je en denkt bij jezelf "waarom heb ik dit nu gedaan?"
Zodra de wintertijd ingaat, de dagen (nog) donkerder worden en de blaadjes van de bomen vallen zakt mijn energie naar standje '0'.
Dagelijks krijgt meer dan 60% van de mensen in ons land te veel suiker binnen. Een Nederlander eet in totaal maar liefst 28 suikerklontjes per dag! En dat is veel, heel veel. Het diabetesfonds vind dat het best minder mag en daagde daarom heel Nederland uit om mee te doen aan de suikerchallenge. Een week lang eten en drinken zonder toegevoegde suiker.
Groente en fruit
Het heerlijke weer blijft aanhouden, heerlijk! Ik geniet hier zo van!
Geregeld krijg ik de vraag "wat zijn goede tussendoortjes"?
Jarenlang volgde ik verschillende diëten, wanneer er weer een nieuw dieet op de markt werd gezet volgde ik deze met de goede hoop dat het dit keer wel blijvend zou zijn. Het was immers mijn ervaring dat ik bij ieder dieet een paar kilo afviel, maar binnen een half jaar was ik weer terug op mijn oude gewicht of woog zelfs meer. Enorm frusterend!
Aankomend weekend is het pasen! De chocolade eitjes in alle vormen en maten, chocolade paashazen, paasschuimpjes en andere suikerlekkernijen zijn niet aan te slepen.
Je staat s'morgens op, na een nacht slapen voel jij je nog steeds moe. In alle drukte s'morgens voor jouw werk en het naar school brengen van jouw kids vergeet jij je zelf. Je bent aangekleed, half opgemaakt en daar is eigenlijk alles mee gezegd.
Wist jij dat er verschillende soorten honger zijn? Niet alle soorten honger, zijn ook echt honger als in de zin van fysieke behoefte aan voeding. Het is daarom belangrijk om goed te luisteren naar jouw lichaam en jouw behoeften. Door de verschillende soorten honger te herkennen kan jij goed inspelen op jouw behoeften.
LET OP: bovenstaande menu is niet van mij!
Lieve Powervrouw,
De aankomende periode staat weer in het teken van alle feestdagen die komen gaan. Hartstikke leuk en gezellig natuurlijk. Maar waar we denk ik allemaal wel een beetje tegen aan kijken zijn al die lekkernijen in de schappen.
Er zijn van die dagen dat de spiegel je beste vriend is. Dat wil zeggen, wat je ziet staat je aan.
Op social media deelde ik gister dat ik na een lange dag moe was. Op dat moment kon ik twee dingen doen. Ik bedacht mij dat ik nog een heerlijke chocolade reep had liggen, die ik wel kon gaan op eten. Maar ik wist ook dat dit een gedachte was naar aanleiding van mijn vermoeidheid. Ik had namelijk geen honger. Ik was gewoon moe. Ik had inderdaad energie nodig, maar niet in de vorm van eten of chocolade. Nee, ik moest gewoon met de pootjes omhoog. Ik nam twee glazen water en ging een half uurtje plat. Die chocolade reep liet ik liggen, voor een ander moment. Een moment waarop ik wel zou kunnen genieten van die chocola.
Van veel vrouwen hoor ik dat zij in de overgang zitten en daardoor ontzettend aankomen.
Je bent alleen en je hoofd loopt over van gedachtes. Je hebt een drukke dag achter de rug of een dag waar volgens jou van alles mis gaat. Het begon vanmorgen al, in alle haast vergat je te ontbijten of smeerde je even snel een boterham die je in alle drukte snel achter de kiezen had.
Voedingssupplement als aanvulling
Onlangs kwam ik op de website van MyMuesli terecht. Dat zag er heerlijk uit! Dus ik besloot er een bestelling te plaatsen.
Terwijl ik dit schrijf lig ik op de grond, en probeer ik beweging te krijgen in mn onderrug. D i e d o e t z e e r! Zelfs zo erg dat ik als een soort van quasimodo door de dag ga. Het begon bij het sporten dinsdag. Waarschijnlijk een verkeerde beweging gemaakt met dat oude lijf van mij haha. Woensdag voelde ik het lichtjes, donderdag kon ik bijna niet lopen. Zo'n rugpijn die uitstraalt naar je heupen en benen. Elke beweging voelt alsof je onderrug als een pudding in elkaar gaat zakken. Remedie: blijven bewegen. Donderdag avond kon ik weer bewegen. Vrijdagochtend naar de fysio. Met zijn magische werkwijze was het zo goed als weg. En toen ging ik bij een kennis helpen met grote schoonmaak. En BAM, hier lig ik weer.Met dit soort dingen is er een fenomeen dat 'het kankerspook' heet. Dat betekent zoveel als: pijn in je hoofd? Hersentumor. Pijn in je ribben? Uitzaaiingen. En zo ook met deze rugpijn, ook omdat die eerder genoemde persoon dichtbij mij last van heupen had die maar niet wegging. Waarna de Uitzaaiingen in de botten bekend werd. Het heeft echt alle mindset nodig om dat spook geen podium te geven. Proberen te beseffen dat het aan het bankhangen/verkeerde beweging of houding ligt. Maar hij zweeft in mn gedachten.
De operatie (lipo) zit erop! We zijn nu een paar dagen verder.....
Inmiddels is de datum dus bekend. We leven in een tijd dat iedereen met iedereen in contact staat. Zo ook ik, ik kan namelijk appen met de plastisch chirurg en kwam ik erachter dat de 18e eigenlijk niet een OK dag zou zijn omdat er een personeelstekort was. Maar ik ben ingepland, dus we gaan zonder al teveel vertrouwen de komende dagen in. Dan kan het allemaal alleen maar meevallen.
Datum!
Ik heb in eerder blogs al aangegeven dat ik ziek ben geweest. Ik zal daar nu iets meer over uitweiden.
Ik leefde echt naar die laatste keer Skypen met Do. Ik was zo godvergeten trots op mijzelf. Ik zat heerlijk in mijn vel en kon de hele wereld aan leek het wel. En dat heb ik nog steeds.
Zoals misschien herkenbaar bij sommigen, wilde ik eigenlijk toch nog bewijzen dat ik het zonder hulp ook kon.
Laat ik beginnen met het cliché verhaal, schommelend gewicht, shakes, koolhydraatarm, NIET eten, Intermitting fasting, alleen maar crackers etc. Ik heb altijd een grondige afkeer tegen sporten gehad, dus ik moest het echt van mijn eten hebben. Dus constant op Dieet!
Op 27 december 2018 werd ik geopereerd. Mijn baarmoeder werd verwijderd, omdat ik heel veel menstruatie klachten had. Om de week werd ik ongesteld en daarnaast had ik enorme last van PMS klachten (om de week!) Dit heeft 2 jaar geduurd en verwijt ik aan mijn koolhydraatarme dieet dat ik na mijn tweede bevalling heb gevolgd. Voeding heeft namelijk enorm veel invloed op je gezondheid en hormoonhuishouding. (Daar ga ik ook nog een blog over schrijven.)
Jaren ben ik al aan het worstelen met mijn gewicht. Op mijn "top" zat ik in kledingmaat 52/54.
Eindelijk na bijna 2 jaar klachten met mijn hormonen en menstruatie was daar het verlossende antwoord. "Mevrouw, mijn collega vindt u te jong, maar ik vind vrouwen vaak te oud. Ik ga uw baarmoeder verwijderen." Aan de ene kant was ik heel erg blij, aan de andere kant was daar dan het punt dat je zeker weet dat er nooit meer een kindje komt. Nu ben ik dol gelukkig met mijn twee lieve, gezonde en knappe kindjes en waren wij het eens dat er geen derde meer zou komen. Maar toch komt het dan ineens binnen.
Kinderen, ze zijn (meestal) heel leuk, lief en geweldig (zoals op de foto). Maar je moet er wat voor over hebben en dan heb ik het niet over de slapeloze nachten, de troep die ze maken, de kleverige en snotterige handjes aan je net schone keukenkastjes.. Nee dan heb ik het over de zwangerschappen en de kilo's die je aankomt. Gemiddeld komt een vrouw tussen de 12 en 15 kilo aan gedurende de zwangerschap. Gemiddeld dus, nou ik kan je vertellen dat ik buiten deze norm val. Bij allebei trouwens. Bij de eerste kwam ik zo een 30 kilo aan, waarvan ik er 10 verloor en bij de tweede zwangerschap kwam er nog eens 20 kilo aan. Hoppakee, tel uit je winst! En niet perse omdat ik me vol at met mona pudding, zoals een vriendin van mij, die toen ook zwanger was en echt géén gram aankwam. In tegendeel, ik was verslaafd aan witlof. In alle soorten en maten, het liefst 4 keer per week of 5 keer, misschien zelfs 6 keer (mijn arme man, die had het zo zwaar). Oké, bij mijn eerste zwangerschap moet ik zeggen dat ik veel melk dronk (meer dan die 4 keer per week witlof ;)), niet echt bevorderend voor de zwangerschapkilo's. Toen het tweede kindje gebaard werd paste ik met gemak in maat 46. Ik vond geen kleding in mijn smaak en voelde me echt niet fit. Ik zat niet lekker in mijn vel en toen besloot ik om voor altijd wat aan die kilo's te doen. De knop was om!! En natuurlijk ging dit met vallen, opstaan, afvallen, aankomen, weer afvallen. Maar uiteindelijk heb ik mijn doel bereikt en ben ik weer net zo zwaar als voor mijn eerste zwangerschap (maatje 38). Ik pas weer leuke kleding in mijn maat en voel me er goed bij! Dat was nog het allerleukste, een hele nieuwe kledingkast-inhoud shoppen! Goed, we laten de striae en zoals ik het noem mijn kangaroobuideltje achterwege, want ook dat moet je over hebben voor die leuke kindertjes. En als ik het kan, dan kan jij het toch ook?!
We hebben ze bijna allemaal en ieder jaar weer. Ik heb het over de goede voornemens. Met 1 januari in onze agenda bedenken we met zijn alle nieuwe doelen die we willen behalen. Die extra kilo’s er af, meer sporten, gezonder eten, stoppen met roken, meer tijd vrij maken voor je gezin of jezelf en noem het maar op.
Als kleine meid was ik weliswaar een spring in het veld, kon mensen de oren van de kop kletsen maar was verder ook graag op mezelf. Zat veel met mijn neus in de boeken. Verder gewoon hartstikke gezond. Echter was ik wel een moeilijke eter. Traag, langere tijd vrij selectief. Op een gegeven moment gaf mijn moeder mij tussendoor blikjes soepballetjes omdat dat een van de weinige dingen was wat ik zonder problemen at. Wat geen strijd gaf.